متن و ترجمه سوره طور + عکس و صوت

در این پست متن و ترجمه سوره مبارکه طور از جزء 27 قرآن کریم را مشاهده می کنید.

سوره 52 قرآن کریم: الطور

تعداد آیه: 49

جزء : 27

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالطُّورِ ﴿۱﴾

سوگند به طور (۱)

وَكِتَابٍ مَسْطُورٍ ﴿۲﴾

و كتابى نگاشته شده (۲)

فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ ﴿۳﴾

در طومارى گسترده (۳)

وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ﴿۴﴾

سوگند به آن خانه آباد [خدا] (۴)

وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ ﴿۵﴾

سوگند به بام بلند [آسمان] (۵)

وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ﴿۶﴾

و آن درياى سرشار [و افروخته] (۶)

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ ﴿۷﴾

كه عذاب پروردگارت واقع‏شدنى است (۷)

مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ ﴿۸﴾

آن را هيچ بازدارنده‏ اى نيست (۸)

يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا ﴿۹﴾

روزى كه آسمان سخت در تب و تاب افتد (۹)

وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا ﴿۱۰﴾

و كوهها [جمله] به حركت درآيند (۱۰)

فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۱﴾

پس واى بر تكذيب ‏كنندگان در آن روز (۱۱)

الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ ﴿۱۲﴾

آنان كه به ياوه سرگرمند (۱۲)

يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ﴿۱۳﴾

روزى كه به سوى آتش جهنم كشيده مى ‏شوند [چه] كشيدنى (۱۳)

هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ ﴿۱۴﴾

[و به آنان گويند] اين همان آتشى است كه دروغش مى ‏پنداشتيد (۱۴)

أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنْتُمْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿۱۵﴾

آيا اين افسون است‏ يا شما [درست] نمى ‏بينيد (۱۵)

اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۱۶﴾

به آن درآييد خواه بشكيبيد يا نشكيبيد به حال شما يكسان است تنها به آنچه میکرديد مجازات مى‏ يابيد (۱۶)

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ ﴿۱۷﴾

پرهيزگاران در باغهايى و [در] ناز و نعمتند (۱۷)

فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ﴿۱۸﴾

به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند و پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (۱۸)

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۱۹﴾

[به آنان گويند] به [پاداش] آنچه به جاى مى ‏آورديد بخوريد و بنوشيد گواراتان باد (۱۹)

مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ ﴿۲۰﴾

بر تختهايى رديف هم تكيه زده‏ اند و حوران درشت‏ چشم را همسر آنان گردانده‏ ايم (۲۰)

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ ﴿۲۱﴾

و كسانى كه گرويده و فرزندانشان آنها را در ايمان پيروى كرده‏ اند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهيم كرد و چيزى از كار[ها]شان را نمى ‏كاهيم هر كسى در گرو دستاورد خويش است (۲۱)

وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿۲۲﴾

با [هر نوع] ميوه و گوشتى كه دلخواه آنهاست آنان را مدد [و تقويت] مى ‏كنيم (۲۲)

يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ ﴿۲۳﴾

در آنجا جامى از دست هم مى ‏ربايند [و بر سرش همچشمى مى كنند] كه در آن نه ياوه گويى است و نه گناه (۲۳)

وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ ﴿۲۴﴾

و براى [خدمت] آنان پسرانى است كه بر گردشان همى‏ گردند انگارى آنها مرواريدى‏ اند كه [در صدف] نهفته است (۲۴)

وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ ﴿۲۵﴾

و برخي‏شان رو به برخى كنند [و] از هم پرسند (۲۵)

قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ ﴿۲۶﴾

گويند ما پيشتر در ميان خانواده خود بيمناك بوديم (۲۶)

فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿۲۷﴾

پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار] حفظ كرد (۲۷)

إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ ﴿۲۸﴾

ما از ديرباز او را مى‏ خوانديم كه او همان نيكوكار مهربان است (۲۸)

فَذَكِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ ﴿۲۹﴾

پس اندرز ده كه تو به لطف پروردگارت نه كاهنى و نه ديوانه (۲۹)

أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ ﴿۳۰﴾

يا مى‏ گويند شاعرى است كه انتظار مرگش را مى ‏بريم [و چشم به راه بد زمانه بر اوييم] (۳۰)

قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ ﴿۳۱﴾

بگو منتظر باشيد كه من [نيز] با شما از منتظرانم (۳۱)

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿۳۲﴾

آيا پندارهايشان آنان را به اين [موضعگيرى] وا مى دارد يا [نه] آنها مردمى سركشند (۳۲)

أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿۳۳﴾

يا مى‏ گويند آن را بربافته [نه] بلكه باور ندارند (۳۳)

فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ ﴿۳۴﴾

پس اگر راست مى‏ گويند سخنى مثل آن بياورند (۳۴)

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿۳۵﴾

آيا از هيچ خلق شده‏ اند يا آنكه خودشان خالق [خود] هستند (۳۵)

أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَلْ لَا يُوقِنُونَ ﴿۳۶﴾

آيا آسمانها و زمين را [آنان] خلق كرده‏ اند [نه] بلكه يقين ندارند (۳۶)

أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ ﴿۳۷﴾

آيا ذخاير پروردگار تو پيش آنهاست‏ يا ايشان تسلط [تام] دارند (۳۷)

أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ ﴿۳۸﴾

آيا نردبانى دارند كه بر آن [بر شوند و] بشنوند پس بايد شنونده آنان برهانى آشكار بياورد (۳۸)

أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ ﴿۳۹﴾

آيا خدا را دختران است و شما را پسران (۳۹)

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿۴۰﴾

آيا از آنها مزدى مطالبه مى ‏كنى و آنان از [تعهد اداى] تاوان گرانبارند (۴۰)

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿۴۱﴾

آيا [علم] غيب پيش آنهاست و آنها مى ‏نويسند (۴۱)

أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ ﴿۴۲﴾

يا مى‏ خواهند نيرنگى بزنند و [لى] آنان كه كافر شده‏ اند خود دچار نيرنگ شده‏ اند (۴۲)

أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿۴۳﴾

آيا ايشان را جز خدا معبودى است منزه است‏ خدا از آنچه [با او] شريك مى‏ گردانند (۴۳)

وَإِنْ يَرَوْا كِسْفًا مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَرْكُومٌ ﴿۴۴﴾

و اگر پاره ‏سنگى را در حال سقوط از آسمان ببينند مى‏ گويند ابرى متراكم است (۴۴)

فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ ﴿۴۵﴾

پس بگذارشان تا به آن روزى كه در آن بيهوش مى‏ افتند برسند (۴۵)

يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ ﴿۴۶﴾

روزى كه نيرنگشان به هيچ‏وجه به كارشان نيايد و حمايت نيابند (۴۶)

وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۴۷﴾

و در حقيقت غير از اين [مجازات] عذابى [ديگر] براى كسانى كه ظلم كرده‏ اند خواهد بود ولى بيشترشان نمى‏ دانند [كه آن عذاب چيست] (۴۷)

وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ ﴿۴۸﴾

و در برابر دستور پروردگارت شكيبايى پيشه كن كه تو خود در حمايت مايى و هنگامى كه [از خواب] بر مى ‏خيزى به نيايش پروردگارت تسبيح گوى (۴۸)

وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿۴۹﴾

و [نيز] پاره‏ اى از شب و در فروشدن ستارگان تسبيح‏گوى او باش (۴۹)